Στην σημερινή μας συνεδρία μου μιλούσε η Μ. για τον πρόσφατο θάνατο της μητέρας της. Ρουφούσα ό,τι μου έλεγε καθώς προσπαθούσε να βάλει σε λόγια μια ανείπωτη διαδικασία. Να μιλήσει για τον ανέκφραστο πόνο της καθώς βίωσε βήμα προς βήμα τον Γολγοθά της μητέρας της πριν την έξοδό της απ’ αυτήν την ζωή.
Με αφορμή τον ανεκδιήγητο πόνο και τον επικείμενο θάνατο, ο δύο γυναίκες βίωσαν πρωτόγνωρα, δύσκολα και ακραία αγαπητικά συναισθήματα.
Η Μ. σπρωγμένη και από το αίσθημα της ευθύνης παράμεινε συνδεδεμένη με ό,τι την τρόμαζε περισσότερο: με το ενεργό βίωμα της εξάρτησης από μια σχέση που εκ των πραγμάτων θα είχε ημερομηνία λήξης.
Βίωσε την συνεξάρτηση όπως ποτέ μέχρι τώρα δεν το επέτρεψε να το νιώσει. Άφησε τον πόνο να την πληγώσει όπως ποτέ δεν το έκανε, και τα λάθη της να πληγώσουν την μητέρα της, και την αίσθηση της προσωπικής της παντοδυναμίας, όπως η ψυχή της το χε βαθιά ανάγκη…
Η Μ. μαζί με την θανούσα μητέρα της δοκίμασαν τα ψυχικά τους όρια μετέχοντας- η καθεμιά από την θέση της- σε έναν αποχωρισμό που δεν έχει προηγούμενο.
Σήμερα, μετά τον θάνατο της μητέρας της, θέλει από μια απόσταση να αντικρύσει ποια είναι, ποια έγινε μέσα από το ζύμωμα της με τον πιο κοντινό της θάνατο.
Να φωτίσει τα κομμάτια της που αναδείχθηκαν ζωοφόρα μέσα στην απαράκλητη αγωνία της για την μητέρα της. Να κλείσει –επεξεργαζόμενη τα τραύματα της- κι εσωτερικά τον κύκλο μιας σχέσης που εξωτερικά σφράγισε το μυστήριο του θανάτου.
Να δώσει ίσως, με αφορμή την συνάντηση της με τον θάνατο, ενσυνείδητα πια μια ευκαιρία στην ψυχή της να ζήσει εκ νέου ό,τι δεν βιώθηκε επαρκώς.
Να ζήσει μια ψυχική επανεκκίνηση ενώνοντας τα θραύσματα της ύπαρξής της, τώρα που η μοναξιά αποκτά για κείνη άλλο, πιο δυναμικό, νόημα…
Κι εγώ, από την θέση μου, καλούμαι με ενάργεια να αφουγκραστώ τους κραδασμούς μιας ψυχής που γυμνή πια από προκαλύμματα θέλει να αδράξει τις ευκαιρίες της.
Να μετράω τα λόγια μου μην τυχόν και βεβηλώσουν την ιερότητα των ψυχικών καταθέσεων…
Καλούμαι βαθιά να σιωπήσω για να αφήσω το ανείπωτο να γονιμοποιήσει μέσα μου τις επιγνώσεις που η Μ. χρειάζεται να εγκυμονήσει, με την προοπτική της ανασύνταξης και της υπαρξιακής της ανάστασης…
