Δεν υπάρχει κάτι που να με συγκινεί περισσότερο απ’ τα δάκρυα των γνήσιων ανθρώπων.
Όχι αυτά του πληγωμένου εγωισμού, του μεταμφιεσμένου σε θυματοποίηση θυμού.
Ούτε τα χειριστικά δάκρυα των κακομαθημένων «παιδιών» που αρνούνται συστηματικά να μεγαλώσουν.
Ψυχοθεραπεία & Ανακούφιση Θεραπευόμενου
Νιώθω τόσο πρόθυμα παρών στα δάκρυα εκείνα που αποκαλύπτουν τα «μυστικά», τα αθέατα περάσματα αυτών που τους σώθηκαν οι λέξεις.
Στα δάκρυα αυτά που οδηγούνται από τις λέξεις, τις διασαφηνίζουν, και τις υπερβαίνουν.
Αισθάνομαι τιμημένος μάρτυρας των γενναίων συν-αγωνιστων της άνευ όρων αυτοαποκάλυψης.
Υποκλίνομαι με αβίαστο σεβασμό & ανυπόκριτο θαυμασμό μετέχοντας ως ευγνώμων εταίρος μιας ανθρώπινης σχέσης που στοχεύει στην αλήθεια.
Με έναν μαχητή του έρωτα, που υπερβαίνοντας την αμφιθυμία του, θυσιάζει την εικόνα του για να δει στον δικό μου καθρέφτη το δικό του, αληθινό, πρόσωπο.
Την ώρα που με κάνει κοινωνό του πλούτου του, καρπώνομαι κι εγώ ο φτωχός μερίδιο της χαράς του, μετέχοντας, μέσα από την δική του συγκατάβαση και γενναιοδωρία, στην προοπτική της βαθιά ερωτικής, ενωτικής σχέσης με το πιο επιθυμητό μου εαυτό…
