Συμβουλευτική από την ψυχολογία του Βάθους: Για μια καλύτερη ζωή με Νόημα κι Ελπίδα

• την ικανότητα να υποχωρείς στην αυθεντία, αλλά και ταυτόχρονα να την αμφισβητείς όταν παρουσιάζεται ανάγκη,
• την ικανότητα να αγαπάς τον σύντροφό σου, και σε δύσκολες και σε ευτυχισμένες στιγμές,
• την ικανότητα να ανέχεσαι την μετάβαση απ΄ τον ρομαντικό έρωτα στην συζυγική αγάπη μέσα σε μια μακροχρόνια σχέση,
• την ικανότητα να αγαπάς και να μισείς χωρίς φόβο,
• την ικανότητα να διατηρείς, από την θέση του γονιού, την ισορροπία ανάμεσα στην απόλυτη εμπλοκή και την φροντιστική αποστασιοποίηση,
• την ικανότητα να επιδιώκεις την σταθερότητα και την ασφάλεια, και συγχρόνως να είσαι σε θέση να εξερευνάς καινούργια πεδία,
• την ικανότητα να συμβιβάζεσαι με την απώλεια και να πενθείς με σωστό τρόπο,
• να μπορείς να αποσυνδέεσαι από τα παιδιά σου, απ’ την εργασιακή απασχόληση, λόγω της εξόδου του από την εργασία, και τελικά από την ίδια την ζωή,
• να αποδέχεσαι το αναπόφευκτο των ορίων σου, και τελικά του ίδιου του δικού σου θανάτου,
• να διατηρείς σχετική αισιοδοξία, χωρίς να κατακλύζεσαι από απαισιοδοξία,
  • Να ναι προτεραιότητα σου η αναζήτηση του πρωταρχικού, αληθινού σου εαυτού. Όχι αυτού που συνήθισες να αναγνωρίζεις ως την μόνιμη σου ταυτότητα, όχι αυτού που ξέρεις επειδή έμαθες από τους άλλους ότι είσαι. Αλλά εκείνου με τον οποίον σε συνδέουν πρώιμες, ανεπαίσθητες μνήμες έντονων και αλησμόνητων καθαρών -από σύνθετες προσμίξεις- συναισθημάτων (θλίψης, οργής, απόγνωσης, χαράς, κ.λπ.).
  • Αντί να ψάχνεις για απαντήσεις σε ήδη «φορεμένες» ερωτήσεις βάλε στόχο να γεννήσεις νέες δικές σου ερωτήσεις, ή ερωτήσεις που ήδη τέθηκαν από άλλους αναζητητές, με τις οποίες όμως συνδέεσαι καρδιακά και βαθιά.
  • Αναζήτησε με πάθος την ελπίδα και την χαρά. Ο αυθεντικός όμως αναζητητής της ζωντανής και ατέλειωτης χαράς γεννιέται μέσα από τις στάχτες του ψευδούς σου εαυτού. Μόνο αφού, με την βοήθεια της σε βάθος αυτογνωστικής σου εκζήτησης, έρθεις σε επαφή με τις σκιώδεις,  απωθημένες και δυσάρεστες πλευρές του επίκτητου σου εαυτού, μόνο αφού τις αναγνωρίσεις και τις βιώσεις στην ψυχοθεραπεία σου, παίρνεις το «πάσο» για ελεύθερη και εγκάρδια πρόσβαση στον πυρήνα της δημιουργικότητας σου. Στο όντως ζωντανό, ψυχοπνευματικό ον που σε κατοικεί και ζητάει από σένα όλα ή τίποτα.
  • Μάθε να συνδέεσαι με το σώμα σου. Σε αυτό βρίσκονται καταγραμμένες συναισθηματικές αναμνήσεις που, αν και δεν είναι δυνατόν να ανακαλεσθούν από το software της επίκτητης προσωπικότητας επειδή αυτή άρχισε να δομείται στα ύστερα χρόνια της παιδικής ηλικίας, συνεχίζουν ζουν ενσωματωμένες και ατόφιες στον «σκληρό δίσκο» της σωματικής μνήμης. Η επανασύνδεσή σου με την σωματικότητα θα σου ανοίξει τον δρόμο για να αρχίσεις να γνωρίζεις τον αληθινό σου εαυτό. Θα σε βοηθήσει δηλαδή να ζήσεις πιο συνειδητά τα απωθημένα συναισθήματα σου που για χρόνια σε κρατούν φυλακισμένο μακριά από την πηγή της φυσικής σου ζωτικότητας, αυθεντικότητας και χαράς: Από το παιδί που κρύβεις μέσα σου πίσω από την μάσκα ενός προσαρμοσμένου αλλά δυστυχή ενήλικα.
  • Καλωσόρισε το μπέρδεμα και την δυσφορία που σου δημιουργούν οι εσωτερικές σου συγκρούσεις. Μόνο η πρόθεση σου να συμβιώσεις μαζί τους και να τις αγκαλιάσεις θα σε οδηγήσει στην άρση του ψεύτικου σου εαυτού, και στην ανάδειξη ό,τι πιο αληθινού έχεις μέσα σου.
  • Η εμμονή στην συνήθεια σε καθηλώνει σε εσωτερική στασιμότητα και βαρεμάρα, σε υπνωτίζει οδηγώντας σε έναν υπαρξιακό θάνατο. Ο μονόδρομος της συνήθειας σε απομακρύνει πάντα από την συνάντηση με την αλήθεια. Μάθε εκουσίως να ξεβολεύεσαι. Ή αν αυτό σου είναι αρχικά δύσκολο, προσπάθησε να αποδέχεσαι τις συνθήκες της ζωής που ανατρέπουν τα σχέδιά σου.
  • Σταμάτα να είσαι ψευτο-καλούλης!
    Γίνε σκληρός, δηλαδή αληθινός, πρώτα με τον εαυτό σου.
    Συνεπής, υπεύθυνος, στοχευμένος, λιτός, φλογερός, άπληστος και μαζί ολιγαρκής.
    Κάθε στιγμή ζωής είναι μια μάχη, μια απόφαση, μια γεμάτη νόημα επιλογή.
    Μην υποτιμάς καμιά στιγμή, κανένα σου λόγο, καμιά σου σκέψη, κανέναν και τίποτα.
  • Ζύγισε τους ανθρώπους και τα πράγματα σα να είναι ο μόνος σου θησαυρός.
    Δεν υπάρχει καθόλου χρόνος και ενέργεια σ’ αυτήν την ζωή για πέταμα.
    Κάθε «ασήμαντη» σκέψη και πράξη σου σε προετοιμάζει για τους σημαντικότερους σκοπούς της ζωής σου.
  • Μάθε να θέτεις συγκεκριμένους στόχους που ετοιμάζουν «άπιαστους» σκοπούς, δηλαδή σκοπούς που σε υπερβαίνουν, εσένα και τις γνωστές σου δυνατότητες.
  • Μάθε να λες πολλά και ολόψυχα «όχι». Το «όχι» σου να είναι «όχι», για να είναι το ναι σου, όντως «ναι». Ο δρόμος της ψυχής σου προς το Μεγάλο «ΝΑΙ», είναι στρωμένος με πολλά μικρά και μεγάλα «Όχι».
  • Χτίσε με γερές πέτρες την γνώμη σου, ψήλωσε και δυνάμωσε το εγώ σου. Τόσο, ώστε να θελήσεις κάποια στιγμή ολόψυχα να το εγκαταλείψεις για ένα εαυτό απλούστερο, ανώτερο και πιο ολοκληρωμένο.
  • Με την γλώσσα σου συγκατασκευάζεις μαζί με τους ομόγλωσσούς σου την πραγματικότητα που θέλεις να ζήσεις, και τελικά βιώνεις. Δημιουργείς μαζί με τους άλλους την ζωή σου, μέσα από κάθε σου λέξη. Γι’ αυτό πρόσεχε  πως χρησιμοποιείς τις λέξεις, τι λες και τι γράφεις.
  • Θυσίασε την ανάγκη του ψευδούς σου εαυτού να δείχνεις «φυσιολογικός» αν θες να διεκδικήσεις βαθμούς αυθεντικότητας κι ελευθερίας.
  • Καλωσόρισε την μοναχικότητα, ακόμα κι αν αυτή φοράει το μανδύα της απειλητικής μοναξιάς που σου υπενθυμίζει τους πιο τρομακτικούς σου φόβους και σε φέρνει αρχικά αντιμέτωπο με την μεγαλύτερη πηγή της ανασφάλειας σου. Καθώς της κάνεις παρέα η μοναξιά θα γίνει προοδευτικά φίλη της ψυχής σου που σταδιακά θα σε εισάγει στις πιο βαθιές σου επιθυμίες και ενδοψυχικές διεκδικήσεις. Όσο αρχικά σε φοβίζει, τόσο στην πορεία θα σε πληρώσει, ελευθερώνοντας σε από τις περιοριστικές σου αναστολές.
  • Μη σταματάς ποτέ να αναζητάς το πιο απροσπέλαστο νόημα του πόνου σου, σωματικού και ψυχικού. Η όποια αρρώστια σου θα θεραπευτεί μόνο στον βαθμό που αναγνωρίζεις ξεκάθαρα και βιωματικά συνειδητοποιείς τις ενδοψυχικές αιτίες και τις συγκρούσεις που γέννησαν την ανάγκη της συγκεκριμένης ψυχοσωματικής εκδραμάτισης. Μόλις βιώσεις ενδοψυχικά την απόπειρα του οργανισμού σου να σε ελευθερώσει αναδεικνύοντας την εσωτερική σου σύγκρουση στο σώμα, οι σωματικές εκδηλώσεις (συμπτώματα) θα αρχίσουν να υποχωρούν.
  • Χρειάζεται να μάθεις να συνδέεσαι πρώτα με τον εαυτό σου (το σώμα, τα συναισθήματα, και τις επιθυμίες σου, τα «θέλω» και τα «δεν θέλω» σου), και, κατόπιν, με τους άλλους. Αφού μάθεις να ακούς τις δικές σου φωνές, μπορείς να ακούς και αυτές των άλλων.
  • Εκπαιδεύσου να αναγνωρίζεις τα συναισθήματα σου που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης σου με τους άλλους, να τα εκφράζεις και να τα διεκδικείς μέσα στις σημαντικές σου σχέσεις.
  • Μην ξεχνάς να συναντάς τον ελλειμματικό σου ευατό στις διάφορες εκδοχές του, καθώς προσκρούεις πάνω στις ματαιώσεις τις καθημερινότητας και των εσωτερικών σου διαλόγων. Στόχος της αυτογνωσίας δεν είναι να αλλάξεις, και από «λάθος» -που τώρα υποτίθεται πως είσαι- να γίνεις «σωστός», αλλά να αναγνωρίσεις, να αποδεχτείς και να αγαπήσεις ό,τι είναι εγκατεστημένο βαθιά μέσα σου: τα συμπλέγματα, τα αρνητικά σου συναισθήματα, κυρίως τις εσωτερικές σου πλευρές που προβάλλοντας τες συνήθως πάνω στους άλλους, τις  απορρίπτεις ή τις εξιδανικεύεις.
  • Άλλος στόχος της αυτογνωστικής διαδικασίας είναι να συναντήσεις στο υποκείμενο της βούλησης σου την ανέγγιχτη από τις διαστάσεις του χρόνου ασυνείδητη Επιθυμία που διακινεί τα όνειρά σου και σε συνδέει με την ζωή και την αιωνιότητα. Εκεί που τελειώνουν οι εικονικοί φόβοι και οι ψευδαισθήσεις, αρχίσει η Επιθυμία να αναστυλώνει την ψυχή καθώς της αρέσει να σχετίζεται ερωτικά μαζί της.
  • Είναι σημαντικό να μάθεις να αναγνωρίζεις τα προσωπικά σου όρια και να τα διεκδικείς στην συντροφική σου σχέση, στις επαγγελματικές, ενδοοικογενειακές και φιλικές σου συναλλαγές.
  • Κράτα τον εαυτό σου ενεργοποιημένο σε στάση ψυχικής εγρήγορσης αν θες να έρθεις κάποια στιγμή σε πνευματική αφύπνιση.
  • Η τραυματική σου παιδική ηλικία δεν είναι «σημαία», ώστε ανεμίζοντας την για χρόνια, να διεκδικείς το «δικαίωμα» σου να μην μεγαλώνεις ψυχικά, να παραμένεις ψυχοπνευματικά «κλινήρης», φοβισμένος και ανάπηρος. Αντίθετα, αν θελήσεις να αξιοποιήσεις τα τραύματα της, μπορεί να γίνει το πιο σημαντικό εφαλτήριο υπαρξιακής ανάκαμψης, ελπίδας, πίστης και αγάπης.
  • Κάνε τα προβλήματα της ζωής σκαλοπάτια για να ανέβεις στην κορυφή που ο Θεός σε καλεί να κατακτήσεις. Κάθε πρόβλημα είναι μια μεταμφιεσμένη λύση. Τα προβλήματα δεν είναι εξισώσεις που απαιτούν δυνατούς λύτες. Είναι μεταμφιεσμένα «όνειρα» που τεντώνουν την επιθυμία της αυτοπραγμάτωσης, στοχεύουν στην βίωση του ιδανικού κόσμου και του εαυτού. Ο  άνθρωπος που υποφέρει, δυσανασχετεί για δύο λόγους: πρώτον γιατί δεν έχει επίγνωση των εσωτερικών του συγκρούσεων, και δεύτερον, γιατί δεν έχει δημιουργήσει ακόμα τις προϋποθέσεις για μια προσωπική ζωή γεμάτη με νόημα, πίστη κι ελπίδα, στον ίδιο, στους άλλους, στο παρόν και στο μέλλον.

Διαβάστε επίσης: Ψυχοθεραπεία και Επιθυμία

Για να σταματήσεις να έχεις συνεχώς αγωνία για το παραμικρό, χρειάζεται πρώτα να κατανοήσεις βιωματικά την ψυχική σου σύγκρουση και την προοπτική της, και εκ νέου να νοηματοδοτήσεις σταδιακά τον χρόνο σου, την εργασία σου, και τις κοντινές σου σχέσεις ώστε να υπηρετούν όλα τις αξιακές σου τοποθετήσεις και τους υψηλούς σκοπούς της ζωής σου.

• Ποτέ μην φοβάσαι να φοβηθείς, αλλά επίσης ποτέ μην ολοκληρωτικά ταυτιστείς με τον φόβο σου, αν θέλεις να γνωρίσεις την μεγάλη γκάμα των υπαρξιακών σου επιλογών και δυνατοτήτων.
• Εξερεύνησε, με την βοήθεια της σε βάθος ψυχοθεραπείας, το ασυνείδητο, προσωπικό και συλλογικό. Γιατί σ’ αυτό θα βρεις την μήτρα των πιο πυρηνικών κομματιών της δύναμης και της θεραπείας σου. Της δικής σου και του κόσμου.
• Αναζήτησε το πληγωμένο και ξεχασμένο μέσα σου παιδί. Συνάντησε το και άκου τον πόνο που για χρόνια κουβαλάει εκ μέρους σου. Αν δεν του δώσεις χώρο και οξυγόνο για να υπάρξει στην ενήλικη ζωή σου και αν δεν γίνετε αχώριστοι φίλοι, τότε θα χρειαστεί αναπόφευκτα να το προβάλεις στον σύντροφο και στα παιδιά σου, φορτώνοντας με το βάρος της δικής σου ανεπεξέργαστης σκιάς.
• Ένας λόγος που ζεις με ψυχική δυσφορία, γεμάτος από αναποτελεσματικότητα και αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό σου και τους άλλους είναι επειδή συνήθως ζεις μηχανιστικά όχι την δική σου εσωτερική ζωή, αλλά την ζωή ενός άλλου. Συχνά επειδή ασυνείδητα έχεις εσωτερικεύσει τις ψυχικές εκκρεμότητες της μητέρας ή/και του πατέρα σου, υιοθετείς τους δικούς τους δυσλειτουργικούς εσωτερικούς διαλόγους, ζεις την ζωή τους που οι ίδιοι δεν έζησαν. Μόνο όταν αρχίσεις να ξεχωρίζεις την ήρα από το στάρι, όταν ξεκινήσεις να ζεις την δική σου ψυχική ζωή, απαλλαγμένη από τα απομεινάρια των επιρροών των δικών σου ανθρώπων, θα δεις εμπειρικά πως η ζωή είναι ωραία και πιο εύκολη απ’ ό,τι φανταζόσουν.
• Για να μεγαλώσεις, πρέπει να μάθεις να κάνεις λάθη. Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να κάνει λάθη χωρίς ενοχές, αποδεχόμενος την μεγάλη εκπαιδευτική τους χρησιμότητα. Γιατί μαθαίνουμε περισσότερο από τις επιγνώσεις που μας προσφέρουν οι λάθος επιλογές μας, παρά οι σωστές. Επίσης, μέσα από την επεξεργασία των λάθος επιλογών μας βαθαίνει μέσα μας η μεγάλη αρετή της ταπείνωσης, και αποκτούμε ρεαλιστικότερη αυτοεικόνα. Οι παραμορφωτικές ιδέες μεγαλείου που μας καθιστούν καθηλωμένους στην παιδαριώδη μας ανωριμότητα καταρρίπτονται και, ωριμάζοντας υπαρξιακά, έχουμε όλο και λιγότερο ανάγκη τα ίδια λάθη.
• Αν είσαι αμφιθυμικός, δοκίμασε να πάρεις… λάθος αποφάσεις! Η αναζήτηση μια ιδεατής και εξωπραγματικής τελειότητας συχνά σε δένει χειροπόδαρα σε μια ζωή αμετακίνητη, δίχως νόημα και ελπίδα. Η συνεχής  εκζήτηση της ασφάλειας, μπορεί αν δεν το προσέξεις να γίνει ο τάφος σου. Η επιδίωξη της «τέλειας» απόφασης, μπορεί να γίνει η ταφόπλακα των προοπτικών σου για ανάκαμψη και ψυχική καρποφορία.
• Αν είσαι ένας από τους πολλούς που ομολογούν: «Είμαι δειλός, συνεσταλμένος, γιατί φοβάμαι μην φάω χυλόπιτα…», καθώς διστάζουν να προσεγγίσουν το αντίθετο φύλο, τότε σου συνιστώ ανεπιφύλακτα: «Να αρχίζεις μεθοδευμένα και συστηματικά να τρως χυλόπιτες!»
  Εννοώντας, πως έχει πολύ μεγάλη αξία να δοκιμάζεις τα όρια της εφευρετικότητας, της συναισθηματικής διαχείρισης της «αποτυχίας», των ανοχών, και των ικανοτήτων που συνήθως ούτε καν φαντάζεσαι πως έχεις!
  Αντίθετα, γνωρίζω πως η καλύτερη μέθοδος για να αισθάνεται κάποιος αποτυχημένος και εν τέλει καταθλιπτικός είναι να θεωρήσει την ασφάλεια της απροσπάθειας μαξιλαράκι καθησυχασμού, και, επιζητώντας να αποφύγει τις «αποτυχίες» από το βιογραφικό του, καταντήσει στο τέλος της ζωής του ένας άπραγος άνθρωπος γεμάτος από ψυχικές εκκρεμότητες, χωρίς την προοπτική της επίλυσης τους και της εσωτερικής του ολοκλήρωσης.
• Μάθε να ακούς την φωνή της σιωπής. Στο βάθος της βρίσκονται όλες οι απαντήσεις και οι κρίσιμες ερωτήσεις που ψάχνεις. Διαφεύγοντας την σιωπή, αρνείσαι την ευκαιρία να ανοίξεις το θησαυροφυλάκιο που θα σε κάνει όντως πλούσιο.
• Να εξετάζεις συχνά την αυτοεικόνα σου, με αφορμή τα καθρεφτίσματα που σου προσφέρει η συνύπαρξή σου με τους άλλους, με ταπείνωση να την αποδέχεσαι, και να την προσφέρεις στον Θεό, για να την πλάσει όπως Εκείνος θέλει.
• Μην χάνεις ευκαιρίες να δεις πως είσαι κομματιασμένος! Μόνο ξεκινώντας από την επίγνωση της πολυδιασπασμένης σου ταυτότητας μπορείς να μεταμορφώσεις την ζωή σου σε μια φιλόδοξη απόπειρα σύνθεσης κι ενοποίησης του αρχικού σου προσώπου.
• Κάνε τον κόπο να κοιτάς τους ανθρώπους στα μάτια! Μέσα σ’ αυτά θα καθρεφτίζεις γρήγορα τα δικά σου κρυμμένα προσωπεία κι, αν το θες να σε γνωρίσεις, θα αρχίσεις να συνδιαλέγεσαι μαζί τους. Κοιτώντας τον άλλον στα μάτια, θα βλέπεις ανά πάσα στιγμή με ποιο κομμάτι της ταυτότητας του είναι κι εκείνος σε επαφή. Θα κερδίζεις βαθμούς οικειότητας, εγγύτητας κι αυθεντικής συνομιλίας. Μαζί θα μαθαίνετε πως είναι η προσωπική σχέση.
• Πάντα να ζητάς από τους ανθρώπους, αλλά μην περιμένεις τίποτα.
  Μοιάζει με αντίφαση. Είναι όμως ένα παράδοξο που χρειάζεται βιωματικά να το χωρέσεις και να το δεχτείς.
  Όταν φτάσεις στο σημείο να διεκδικείς χωρίς να προσδοκάς, τότε θα κερδίζεις συνεχώς νέους βαθμούς ελευθερίας, θα αναπτύξεις νέα διάθεση για συγχώρεση, νέα καρδιά συμπόνια, και δοτικότητα με λιγότερες επιφυλάξεις.
• Όσο ισχυρότερη και πιο ανεξέλεγκτη είναι η παρόρμηση σου να καταφεύγεις σε πηγές ηδονής (σεξ, φαγητό, ποτό, ναρκωτικά, τυχερά παιχνίδια, συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων, κ.λπ.), τόσο μεγαλύτερο και πιεστικότερο είναι το βάρος και το βάθος του ασυνείδητου πόνου που επείγει από σένα να αποσιωπηθεί, να παραμείνει θαμμένο κάτω από το φως της επίγνωσης. Αντίστοιχα όμως πιεστική είναι και η ανάγκη της ψυχής για έκθεση κι αυτοαποκάλυψη.

Ακόμη δείτε: Ψυχοθεραπεία, Επιθυμία και φόβος να γίνω καλά

Μάθε να γίνεσαι εγκρατής, να πειθαρχείς στην παρόρμηση της στιγμής. Μόνο μέσα από την ενσυνείδητη υπακοή σου σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπειθαρχίας θα αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι πως πίσω απ’ όλα τα προσωπεία σου, είσαι το υποκείμενο της επίγνωσης.

• Μη το παίρνεις προσωπικά όταν βλέπεις πως ο/η σύντροφός σου, η μάνα σου, ή ο κολλητός σου δεν σε καταλαβαίνουν, ότι σε αντιμετωπίζουν σκληρά και χωρίς συμπόνια. Το άτομο που δεν μπορεί να αντέξει τις δυσκολίες των άλλων, δεν το κάνει γιατί δεν έχει ακόμα πραγματικά αντιμετωπίσει τις δικές του δυσκολίες. Προσπάθησε να γίνεσαι όλο και πιο επιεικής πρώτα έναντι των δικών σου ευάλωτων πλευρών, και μετά θα είναι πιο εύκολο να είσαι επιεικής και με τις δύσκολες πλευρές των άλλων. Η επιείκεια πηγάζει από αυξημένη αυτεπίγνωση, φέρνει μακροθυμία, φωτισμό, αισιοδοξία και βελτιώνει ακόμα και τις πιο δύσκολες σχέσεις.
• Κάνε συνήθεια σου να προσφέρεις, να ευεργετείς, να δίνεσαι σε αυτόν που σου ζητά. Κάνοντάς το, σύντομα θα εμπειραθείς το δώρο της αγάπης, όχι ως εμπειρία συναλλαγής, αλλά ως απότοκο εσωτερικής πληρότητας.
• Να διαβάζεις πολλά και καλά βιβλία. Βιβλία που αγγίζουν το κέντρο της καρδιάς σου και σου υπενθυμίζουν ότι προσπαθούν οι οικείοι σου άλλοι και η κοινωνία να ξεχάσεις.

Το καλό βιβλίο είναι το δάχτυλο που σου δείχνει το δικό σου φεγγάρι και τον ήλιο.
Που κάνει απτούς τους πιο βαθείς σου πόθους και τους στοχοθετεί.

Που σε διευκολύνει να σμιλεύσεις καρδιακά το ψυχοπνευματικό σου μονοπάτι, να αποκαλύψεις στην νόησή σου αυτό που η καρδιά σου από την γέννησή σου γνωρίζει.

Τα καλό βιβλίο είναι οδοδείκτης προς το εστιατόριο που σχεδιάζεις να φας.

Είναι το «μενού του καταστήματος». Έχε όμως επίγνωση πως σε καμία περίπτωση δεν είναι το γεύμα που ψάχνεις. Αυτό θα το βρεις εμπειρικά, αναγνωρίζοντας τις εσωτερικές σου αντιστάσεις στην κυρίαρχη σου επιθυμία, και κυρίως μέσα από τις δύσκολες σχέσεις σου με τους άλλους.

• Ποτέ να μην εμπιστευτείς αυτόν που δεν πιστεύει στα πιο μεγάλα σου όνειρα.

Ποτέ μην εμπιστευτείς, μην πιστέψεις κάποιον που σε αποθαρρύνει, ισχυριζόμενος λογικά επιχειρήματα για να καταρρίψει τα πιο  υψηλά σου όνειρα και φιλοδοξίες.
Ποτέ μην εμπιστευτείς αυτόν που έχει την ανάγκη να καταστείλει την επιθυμία σου να πετάξεις προς τον προσωπικό σου ουρανό.
Πάντα να πιστεύεις εκείνον που ενώ σε βλέπει σήμερα μες το κουκούλι σου, σου θυμίζει πως είσαι μια πανέμορφη, πολύχρωμη πεταλούδα.

• Αν φοβάσαι την πλήξη, τότε χρειάζεται να την βιώσεις βαθιά. Να της επιτρέψεις να γεμίσει όλο σου το είναι. Κι όταν πια δεν την φοβάσαι, την υπερβαίνεις με το αντίδοτό της: την απροϋπόθετη ζωτικότητα που πηγάζει απ το κέντρο της καρδιάς σου. Εκεί μέσα δεν υπάρχει ούτε πλήξη ούτε  συνήθεια.
• Ο καθένας μας ελπίζει στην χωρίς προϋποθέσεις αγάπη. Να αποκτήσει την εμπειρία της, να γίνει ο ίδιος αντικείμενο τέτοιας αγάπης.

Εκείνο όμως που ο καθένας μας δεν ξέρει είναι ότι:

• Ο βαθύτερος σκοπός της ψυχής του ανθρώπου είναι να μετέχει στην απροϋπόθετη αγάπη, όχι μόνο ως υποδοχέας, αλλά κυρίως ως υποκείμενο της προσφοράς της!
• Η αγάπη αυτής της ποιότητας δεν βρίσκεται κάπου έξω από μας, αλλά κατοικεί στον πυρήνα της πνευματικής μας ταυτότητας
• Όταν την βιώσεις, η ζωή σου μεταμορφώνεται και οι προτεραιότητες σου αλλάζουν ριζικά
• Προϋποθέτει βαθιά κοινωνία με την πρωτογενή επιθυμία, αυθεντικό βίωμα του εαυτού, αυτοταπείνωση, και δίνεται άνωθεν,
• Η χωρίς όρια και όρους αγάπη δίνεται σε εκείνον που μπορεί να βάζει όρια στον ψευδή του εαυτό και στους άλλους, σ’ αυτόν που έχει κατακτήσει έναν βασικό επίπεδο ψυχικής υγείας και ωριμότητας.

• Επέτρεψε στους ανθρώπους να είναι όπως είναι. Κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει κάποιον που θέλει να του επιβάλλεται. Η καταλυτική αγάπη του Χριστού θεμελιώνεται στην αδιαπραγμάτευτη επιθυμία Του για ολοκληρωτικά ελεύθερη συγκατάθεση μας στην αποδοχή της παρουσίας και της αγαπητικής προσφοράς Του. Γι’ αυτό η αγάπη Του, στον βαθμό που κανείς την βιώνει μένει αλησμόνητη, δηλαδή αληθινή. Γι αυτό στο πρόσωπο Του η αγάπη ταυτίζεται με την Αλήθεια.
• Η σύγκριση μεγιστοποιεί τον ανθρώπινο και πόνο και μεγεθύνει την αίσθηση της έλλειψης. Αν θες κάποτε να βιώσεις ολοκληρωτική ευτυχία, φρόντισε να νιώθεις χαρά κι ευγνωμοσύνη στο εδώ και τώρα της καθημερινότητας σου. Για να νιώθεις χαρά με το παραμικρό χρειάζεται να νιώθεις βαθιά αγαπημένος. Θα νιώθεις έτσι μόνο αν σε επισκεφτεί ο Θεός. Ζήτα ολόψυχα να σε επισκεφτεί κι αυτό θα γίνει. Και τότε θα χαίρεσαι «δίχως αιτία», κι όλα θα είναι μέσα σου πιο εύκολα κα βατά.
• Μάθε να λες πολλά κι εγκάρδια ευχαριστώ. Να διαβάζεις πάνω απ’ όλα ό,τι καλό έχουν μέσα τους οι άνθρωποι. Να τους το λες και να τους το δείχνεις. Όσο το κάνεις, μέσα σου θα έρχεσαι σε επαφή με τις καλές σου ποιότητες, αυτές που σε αναπαύουν, θα έχεις ειρήνη, δεν θα χρωστάς, θα σαι πιο ελεύθερος από εκκρεμότητες.
• Αν φοβάσαι τον φόβο σου, αποστολή σου είναι όχι να τον νικήσεις, αλλά να το αποδεχτείς. Κι όταν αρχίζεις να τον αποδέχεσαι, ο φόβος δεν θα είναι για σένα πια πρόβλημα. Τότε θα μπορείς να τον υπερβείς πηγαίνοντας πέρα από τον φόβο. Στο άλλο άκρο του ίδιου συνεχούς που βρίσκεται η αγάπη.
• Φόρεσε στην ζωή σου εν επιγνώσει όσο περισσότερες «μάσκες» μπορείς! Υποδύσου κυρίως  προσωπεία που έχεις την βεβαιότητα ότι  δεν σου ανήκουν, πως είναι ξένα προς την φύση σου. Όσους περισσότερους ρόλους υποδυθείς στην ζωή σου, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να ανακαλύψεις ποιος στα αλήθεια, ποιος στον πυρήνα της ύπαρξής σου είσαι.
• Κάνε παρέα με ανθρώπους που τεντώνουν τα όρια της επίγνωσής σου. Που σου θυμίζουν πλευρές της προσωπικότητάς σου ξεχασμένες και παραμελημένες. Κάντους καθρέφτες εκείνων των εσώτερων σου διαστάσεων που, επειδή ανήκουν ακόμα στην σκιά σου, διστάζεις να τις αγγίξεις, ή τις θεωρείς πολύ σπουδαίες για να τολμήσεις να τις ενσωματώσεις στην αυτοεικόνα σου.

o   Αν θες στα σίγουρα να γίνεις δυστυχής, τότε προσπάθησε με ό,τι σκέφτεσαι, λες και κάνεις να κρατάς ευχαριστημένους τους δικούς σου ανθρώπους, και κάθε άλλον που συναναστρέφεσαι. Αν όμως θες να ευτυχήσεις, φρόντισε να λαμβάνεις σοβαρά υπόψη σου την γλώσσα του σώματός σου που συνήθως μέσα από τα σήματα που σου στέλνει (π.χ. ένα σφίξιμο του στομάχου, έναν πονοκέφαλο, μια ταχυκαρδία, ή έναν κολικό) θέλει να σου θυμίσει το φυσικό και πηγαίο σου «θέλω». Μάθε να αναγνωρίζεις τις εσωτερικές σου συγκρούσεις και αμφιθυμίες και να τις επιλύεις κάνοντας το σώμα σου χαρούμενο και υγιές.

o   Όσο ζεις, είσαι ελεύθερος να αλλάζεις. Από «βολικός» να γίνεσαι ευθύβολος. Από λίγος να γίνεσαι πολύς. Από μέτριος, θερμός. Να ισχυροποιείς την βούλησή σου ποντάροντας ψηλά: στα πιο μεγαλεπήβολα σχέδια και όνειρά σου.

o   Ναι, έχεις το δικαίωμα να λες: «όχι, δεν θέλω», σε κάτι που σου προτείνουν οι άλλοι, χωρίς απαραίτητα να ξέρεις τον λόγο, ούτε να αιτιολογείς την επιλογή σου. Όταν αρχίζεις να το επιτρέπεις αυτό στον εαυτό σου, θα αρχίζεις με χαρά να λες κι εσύ το «ναι!» ως αυθεντική καταφατική ανταπόκριση πια σε αιτήματα που δέχεσαι από τους άλλους.

o   Οι κατά σύμβαση και χρονική ηλικία «ενήλικες» έρχονται συνήθως στην ψυχοθεραπεία για να ενηλικιωθούν. Ο δρόμος της ενηλικίωσης περνά από την ψυχική βίωση της παιδικής κι εφηβικής ηλικίας που κατάντησαν τοξικές και στείρες γιατί ακόμα κουβαλούν άλυτες από το παρελθόν εκκρεμότητες. Όταν αυτές οι εκκρεμότητες αντιμετωπισθούν και αντικατασταθούν από επιγνώσεις στην ψυχοθεραπεία, το άγχος και οι ψυχοσωματικές ενοχλήσεις του θεραπευόμενου καταλαγιάζουν και αποδομούνται, η χαμένη φυσικότητα επιστρέφει μαζί με την καθαρότητα της σκέψης, την ανάληψη ευθύνης, την σαφήνεια και την σιγουριά στην λήψη αποφάσεων.

o   Είναι σημαντικό να ξεχωρίσεις την χαρά από την απόλαυση. Η απόλαυση, στον βαθμό που γίνεται αποκλειστικός στόχος ζωής, συνδέεται περισσότερο με την ικανοποίηση που απορρέει από την αιμομικτική χρήση των άλλων και των αντικειμένων, χωρίς την διάσταση της ψυχοπνευματικής υπέρβασης των αναγκών του εγώ.

Αντίθετα, η χαρά συνήθως απορρέει από την ανατροπή της συνήθειας με όχημα της έκπληξη της αλήθειας που αντικαθιστά την ανάγκη με την επιθυμία, την ικανοποίηση με την καρδιακή μέθεξη, τον στόχο με το όραμα. Για να έχεις μια μεστή νοήματος ζωή χρειάζεται να αποκαταστήσεις μέσα σου και να διαφοροποιήσεις βιωματικά την χαρά από την απόλαυση. Να γίνεις δεκτικός στην μια, αφήνοντας χώρο ταυτόχρονα και στην άλλην.

o   Αν θες να βοηθήσεις το παιδί σου και το εγγόνι σου να ζήσει πιο ολοκληρωμένα, δίχως προσκολλήσεις και συμπλέγματα, φρόντισε να μπεις έγκαιρα εσύ ο ίδιος στην σε βάθος αυτογνωστική διαδικασία. Να βιώσεις μια καλή ψυχοθεραπευτική σχέση η οποία θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις και να επιλύσεις όλες εκείνες τις προσωπικές σου ψυχικές εκκρεμότητες που έχεις από την οικογένεια της καταγωγής σου, που περιπλέκουν και απομυζούν ενεργειακά την ενδοψυχική και σχεσιακή σου ζωή.

o   Ξοδεύεις πολλή ενέργεια στην προσπάθειά σου να σχηματίσουν οι άλλοι «καλή γνώμη» για σένα. Η ψυχοσωματική σου όμως ενέργεια είναι ορισμένη και ενιαία. Ό,τι ποσό της σπαταλάς στην απόπειρά σου να είσαι αρεστός, το στερείς από την επιθυμία σου για αυτοπαρατήρηση και αυτογνωσία. Απάλλαξε σταδιακά την ψυχή σου από το βάρος της συνήθειας να σε απασχολεί η εντύπωση που κάνεις στους άλλους, και αξιοποίησε όλη αυτό το ενεργειακό απόθεμα στο να συντονίζεσαι όλο και περισσότερο με την φωνή της συνείδησής σου, να ακούς τις βαθύτερες ψυχικές σου ανάγκες –άσχετα με το αν οι άλλοι τις επιδοκιμάζουν- και να εντοπίζεις τις δικές σου παραλείψεις και αστοχίες στον δρόμο της υπαρξιακής σου απαρτίωσης.

o   Πάντα να καλωσορίζεις τον «εχθρό» επειδή σου χτυπά τη πόρτα της λήθης, με το προσωπείο της οργής σου, του μίσους, του φθόνου, της ταραχής, της πρόθεσής σου για φυγή. Πάντα ο εξωτερικός εχθρός σου υπενθυμίζει την ανεπαίσθητη παρουσία του εσωτερικού εχθρού. Η ύπαρξη του σε ξυπνά από την λήθη μιας ανεπίγνωστης, ρηχής ζωής, θυμίζοντάς σου πως έχεις ακόμα πολλά να μάθεις, να δεχτείς. Πως πολλά είναι τα ανήλιαγα δωμάτια στο σπίτι σου που διψάνε για φως.

o   Ο θυμός σου για τους άλλους είναι μια ευκαιρία να μάθεις ποιος στ’ αλήθεια είσαι. Δεν χρειάζεται να μέμφεσαι τον εαυτό σου γι’ αυτόν. Μόλις αρχίζεις να τον κατανοείς, δεν θα έχει πια λόγο ύπαρξης και θα ατονήσει. Επειδή δεν θα χρειάζεται πια να προβάλεις όλες τις «κακές» σου ιδιότητες πάνω στους άλλους, θα αναλάβεις σιγα σιγα εσύ την ευθύνη τους.

Η αγένειά, η οργή, η φιλαυτία, η μεμψιμοιρία, η αναβλητικότητα, ο κομπασμός, η ενδοτικότητα, η ευθύτητα, η ειρωνεία, ο κυνισμός, ο φόβος, και γενικά καθετί μέσα σου που το θεωρείς «αδυναμία ή ελάττωμά σου», αν και είναι δικά σου γνωρίσματα, επειδή τα θεωρείς «αρνητικά» κι ανεπιθύμητα τα έχεις καταχωνιάσει στο υπόγειο της ψυχής σου, στην σκιά ή το ασυνείδητο κομμάτι του εαυτού.

Ο φόβος σου είναι μήπως αποχτήσεις κάποια στιγμή επίγνωση πως είσαι  κάτοχός τους, αφού, αν συμβεί αυτό, θα χρειαστεί να τα ενσωματώσεις στο δικό σου ρεπερτόριο στάσεων, πιθανότητα που σε τρομάζει γιατί έχεις για χρόνια εγκαταστήσει μια ψευδή εικόνα για το ποιος είσαι.

Μέσα από την ψυχοθεραπεία μπορείς να κατανοήσεις τις αίτιες του θυμού σου και αναλαμβάνοντας την ευθύνη των αρνητικών σου χαρακτηριστικών να γίνεις πληρέστερη και πιο ισορροπημένη προσωπικότητα, γιατί την ψυχική ενέργεια που έχανες μέχρι τώρα στην απώθηση των σκιωδών σου συναισθημάτων τώρα θα μπορέσεις να την χρησιμοποιήσεις για να αναπτυχθείς αυτογνωστικά και να διαχειριστείς καλύτερα τις σχέσεις σου με του άλλους.

o   Άφηνε σε κάθε περίσταση τα δάκριά σου να τρέχουν, να παίρνουν τον χώρο που διεκδικούν στην ζωή σου. Όσο τα συναισθήματα μέσα σου ρέουν αβίαστα, το σώμα σου θα είναι υγιές και σε ακολουθεί στις επιδιώξεις και τα όνειρά σου. Η εσωτερική σου ζωή θα συμβαδίζει με την εξωτερική σου πραγματικότητα, οι σχέσεις δεν θα είναι τοξικές, και οι άλλοι θα χαίρονται να σε συναναστρέφονται γιατί θα συναντούν στο πρόσωπό σου έναν άνθρωπο που ζει αυθεντικά και απολαμβάνει την ζωή του.

o   Το κακό υπάρχει στην ζωή. Δεν είναι σκέψη, ή μονάχα φαντασία σου. Ούτε όμως είναι –οντολογικά μιλώντας- παρουσία. Καιροφυλακτεί, σαν το αφώτιστο σκοτάδι. Καταλαμβάνει τον χώρο που του παραχωρεί η απουσία του φωτός.

Το κακό σε πολιορκεί πρώτα εσωτερικά, και μετά, αν δεν τα καταφέρει να σε πάρει με το μέρος του, σου επιτίθεται από έξω. Μην το φοβάσαι.

Μην ασχολείσαι στα σοβαρά μαζί του, λες και συνδιαλέγεσαι με μια όντως παρουσία.

Μόνο βρες εργαλεία –πειθαρχία, μετάνοια, έρωτα βαθύ για τα ψηλά- κι άνοιξε ένα παράθυρο στο δωμάτιο της ψυχής σου να βλέπει προς την Ανατολή. Και καθώς ανατέλλει μέσα σου το Φως της Αλήθειας που πάει πακέτο με την Αγάπη, τότε το σκοτάδι χάνεται. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κι όσο εργάζεσαι να κρατάς το παράθυρο απ’ όπου μπαίνει το φως του ήλιου ανοιχτό, το σκοτάδι σκιάζεται και φεύγει από σένα. Ψάχνει άλλους χώρους, πιο φιλόξενους απ’ τον δικό σου, να θρονιαστεί και να γεμίσει.

o   Αγκάλιασε αυτόν που σου επιτίθεται. Αν τα καταφέρεις και υπερβείς τον φόβο για την δική σου επιθετικότητα την οποία προβάλλεις στον άλλον, τότε θα δεις την γροθιά του άλλου να μεταλλάσσεται σε συγκινητική μετάνοια. Θα δεις το μαχαίρι του να του πέφτει από τα χέρια και να σπεύδει, αντί να σε σκοτώσει, να σε αγκαλιάσει από ευγνωμοσύνη και πνευματική χαρά.

o   Κάνε ο ίδιος προσωπική ψυχοθεραπεία. Όχι κυρίως για να αλλάξεις, αλλά για να αρχίσεις να βλέπεις πιο καθαρά όλα αυτά που βαθιά μέσα σου είσαι. Και, αν θες, μπες στην ψυχοθεραπεία, για να τα αποδεχτείς και να τα αγκαλιάσεις. Στον βαθμό που αλλάζει η στάση σου απέναντι στα πιο ανεπιθύμητα κομμάτια του εαυτού σου και γίνεσαι πιο αγαπητικός με τον εαυτό και τους άλλους, η ζωή σου αποκτά νέο νόημα, καινούργια βάση και άλλες ρεαλιστικές και πιο ευοίωνες προοπτικές και σχέσεις.

o   Η ψυχολογική απαρτίωση προηγείται την πνευματικής ολοκλήρωσης. Η ανάπτυξη των πνευματικών διαστάσεων του εαυτού έχει τεράστια σημασία και επίδραση στην ευτυχία σου.

Πρώτα όμως χρειάζεται να αποκτήσεις βαθιά, έντιμη κι απαρτιωμένη εσωτερική ζωή. Να ανδρωθείς ψυχικά, να μάθεις πιο είσαι, να απαλλαγείς από τις ψευδαισθήσεις του ανώριμου και ψευδούς σου εαυτού. Ώστε ωριμότερος πια να συνειδητοποιήσεις, να αρθρώσεις καθαρότερα και να εντάξεις τα ζωτικά σου υπαρξιακά ερωτήματα σε μια πιο ολοκληρωμένη και μεστή πνευματική αναζήτηση. Χρειάζεται ένα μίνιμουμ ψυχικής υγείας για να μπεις με καλές κι ευοίωνες προϋποθέσεις στην πνευματική σου πορεία, για να την αξιοποιήσεις και να την ολοκληρώσεις.

o   Ζήτα με ασίγαστο πάθος και επιθυμία να γνωρίσεις το Πρόσωπο της Αλήθειας. Όχι την σχετική αλήθεια που εγκυμονείται συνήθως στις περγαμηνές τις ψυχολογίας, της φιλοσοφίας και της επιστήμης. Ζήτα ολόψυχα εκείνη την Αλήθεια που υπερβαίνει την σχετικότητα της σκέψης, των σχέσεων και της ψυχικής σφαίρας. Μόνο η επίγνωση του Προσώπου της Αλήθειας και της Αγάπης, και η σχέση σου μαζί Του θα σε ελευθερώσει. Ασυνείδητα κάθε άνθρωπος αυτό θέλει. Θα συντομεύσεις τον δρόμο προς τον τελικό της ζωής σου προορισμό, αν μπεις σε αυτήν την εκζήτηση με ισχυρή πρόθεση κι ενσυνείδητη προσπάθεια.

Διαβάστε ακόμη: “Το Ψυχοθεραπευτικό Ταξίδι” & το “Πόσο αντέχεις την αλήθεια;”: Δυο ανατρεπτικά βιβλία για την ψυχοθεραπεία και την αυτογνωσία!

“Το Ψυχοθεραπευτικό Ταξίδι” & το “Πόσο αντέχεις την αλήθεια;”: Δυο ανατρεπτικά βιβλία για την ψυχοθεραπεία και την αυτογνωσία!