Τι είναι Ψυχοθεραπεία: Ή πόσο μακριά θες να ανοιχθείς στην προσωπική σου αυτογνωσία;
Ήρθαν κι έρχονται πολλοί άνθρωποι σε μένα.
Κι όλοι ζητάνε να τους μάθω κολύμπι.
Κι ο καθένας με το “κολύμπι” εννοεί κάτι διαφορετικό..
Ο Γιάννης, μόλις το μπόρεσε να σταθεί όρθιος μεσ’ το νερό και να περπατάει εκεί που πατώνει, χωρίς να φοβάται, μου είπε: ” σ’ ευχαριστώ Γρηγόρη που μ’ έμαθες να κολυμπώ τόσο καλά…!”, και μετά έφυγε.
Τι ίδιο μου είπε και η Μαρία μόλις έμαθε να επιπλέει ανάσκελα μεσ’ το νερό.
Τι ίδιο και ο Κώστας, μόλις τα κατάφερε να πρωτοκολυμπήσει και πήγε δέκα μέτρα μακριά απ’ την ακτή.
Τι ίδιο μου είπε και η Άρτεμις, όταν κατάφερε να πάει μέχρι τη σημαδούρα και να γυρίσει πίσω ασφαλής.
Χάρηκε πολύ ο Αλέξης όταν πρωτοείδε τον εαυτό του να βγαίνει με ελεύθερο στυλ λίγο έξω από το λιμάνι, και φώναξε με ενθουσιασμό: “Δεν χρειάζομαι άλλα μαθήματα!! Έγινα πλέον ξεφτέρι στο κολύμπι…!”.
Είναι και κάποιοι “μαθητές”, ελάχιστοι στον αριθμό, που τα κατάφεραν να περάσουν κολυμπώντας τη θάλασσα της Μάγχης.
Είναι κι αυτοί που -ακόμη και τώρα που μιλάμε- κολυμπάνε καταμεσής του Ειρηνικού ακούραστα, ξέροντας πως τους ακολουθάνε τα θεριά της θάλασσας, κάνουν όμως τον φόβο τους πίστη και δύναμη, κι ενώ παλεύουν με τα κύματα και με το κρύο στη μέση ωκεανού, μου ψιθυρίζουν:
“Πόσο πολλά ακόμη έχω να μάθω για να μπορώ να πω με ασφάλεια πως ξέρω να κολυμπώ…!”.
Ακόμη δείτε: Ψυχοθεραπεία: Μάθε να αναρωτιέσαι! Τέλος στις βεβαιότητες
