Το σεξ ή η σεξουαλική συνεύρεση είναι πολλά περισσότερα από ένα μέσο σωματικής απόλαυσης, ή χρήσης του άλλου για επιδίωξη ατομικής ικανοποίησης.
Μέσα από τις φαντασιώσεις που οι εραστές εκδραματίζουν κατά την σεξουαλική πράξη, από τον τρόπο που κάνουν έρωτα φανερώνουν –συγκεκαλυμμένα απ’ τα μάτια του αμύητου- όλα τα προσωπικά εμπόδια, την απωθημένη θλίψη, τα τραυματισμένα τους όνειρα.
Εκφράζουν σωματικά τις εξελικτικές τους ασυνέχειες, όλα τα ψυχικά τους μπλοκαρίσματα, ενός εαυτού που πασχίζει να έρθει σε επαφή με τα ασυνείδητα του τραύματα, προβάλλοντας τα στο ερωτικό σύντροφο.
Ερωτοτροπώντας με τον άλλον, ο εραστής επιδιώκει να συναντήσει πληγωμένα και προδομένα του κομμάτια, με την προσδοκία πως η ερωτική και φυσική εγγύτητα θα τα θεραπεύσει.
Πάνω απ’ όλα, ο τρόπος που σχετίζεται ερωτικά το ζευγάρι αποκαλύπτει την ικανότητα των δύο συντρόφων να σχετίζονται στενά και αυθεντικά, πρώτα με πρωτογενή κομμάτια του εαυτού τους, και στην συνέχεια με τον σημαντικό άλλον, τους άλλους και την ζωή.
Κατά την σεξουαλική πράξη δεν είναι δυνατόν να αποσιωπηθεί ο φόβος του υποκειμένου για την εγγύτητα, την δέσμευση σε κατά πρόσωπο σχέση, και την αυθεντική αυτοαποκάλυψη.
Όταν οι άνθρωποι κάνουν έρωτα, λέει ο ένας στον άλλον την ιστορία της ζωής τους.
Όταν θέλουν να σιωπήσουν, να κρυφτούν από την ανάγκη του εαυτού για αυτοέκθεση, σταματάνε να κάνουν έρωτα.
Ο αυτογνωστικά ευαισθητοποιημένος εραστής βλέπει εύκολα στον αδιάψευστο καθρέφτη της ερωτικής συνεύρεσης τον βαθμό στον οποίον φοβάται να μείνει γυμνός από τις οικείες του «ασπίδες» αυτοπροστασίας, ή αυτοπροβολής.
Τον φόβο του να αντικρύσει τον άλλον κατάματα, προσπαθώντας να αποφύγει την αποκαλυπτική αντιπαράθεση του με τον ίδιον.
Συνήθως αυτός που τρομάζει περισσότερο μπρος τον «κίνδυνο» της οικειότητας είναι εκείνος που τείνει να εξουσιάζει την σχέση, αλλά και την αίσθηση επάρκειας του συντρόφου του.
