Η ψυχοθεραπεία – εκτός από τους βασικούς θεραπευτικούς της στόχους – επικεντρώνεται στην άμεση βελτίωση της ψυχικής και κοινωνικής λειτουργικότητας του ασθενούς στο «εδώ και τώρα» κυρίως σε τέσσερις τομείς ενδιαφέροντος:…
- Οι αντιδράσεις πένθους του ενδιαφερόμενου εν όψει πραγματικής ή συμβολικής απώλειας, διευκολύνονται μέσα στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία, ενώ ο άνθρωπος που έχει καταβληθεί από την ενασχόλησή του με τη απώλεια ενθαρρύνεται – στο βαθμό που είναι έτοιμος γι’ αυτό – να αρχίζει να αντισταθμίζει τις απώλειες του μπαίνοντας σε νέες διαπροσωπικές σχέσεις.
- Διαπροσωπικά αδιέξοδα και συγκρούσεις με σημαντικούς για τον πελάτη ανθρώπους αντιμετωπίζονται με στρατηγικές επίλυσης συγκρούσεων, ή διευκολύνεται κατά την ψυχοθεραπεία ο τερματισμός και η έξοδος του από ατελέσφορες και επιζήμιες σχέσεις.
- Αλλαγές και μεταβάσεις σε νέους ρόλους είναι πιθανό να προκαλούν έντονο άγχος και να υποσκάπτουν την αίσθηση αυτοπεποίθησης του ασθενούς. Σ’ αυτήν την περίπτωση, ο ψυχοθεραπευτής βοηθάει τον ενδιαφερόμενο να αναγνωρίσει τις ικανότητές και το δυναμικό του, και να χειριστεί τους νέους του ρόλους με μεγαλύτερη αίσθηση αυτάρκειας και αυτοπεποίθησης.
- Ανεπαρκείς ή μη-ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις του πελάτη, τόσο στο παρελθόν, όσο και στην σημερινή του ζωή, συνήθως αντανακλούν προσωπικές του ανεπάρκειες ως προς την διαχείριση των συναισθημάτων και των σχέσεων του με τους άλλους. Στόχος του ψυχοθεραπευτή είναι να βοηθήσει τον ενδιαφερόμενο ενεργοποιώντας τις κοινωνικές του δεξιότητες, να περιορίσει την αίσθηση της κοινωνικής του απονόνωσης, να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του δίνονται, και να αναπτύξει και να διατηρήσει υποστηρικτικές και μακρόχρονες ανθρώπινες σχέσεις.
