Ένα Όνειρο:
Πριν αρκετά χρόνια είδα ένα απόλυτα αφυπνιστικό όνειρο, ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο διευρύνεται η συνειδητότητα στην ψυχή του ανθρώπου:
Ένας άγνωστος, “σκοτεινός”, “παλαιός” άνδρας -λες και φερμένος από άλλη, μακρινή εποχή- φορώντας στο κεφάλι του μια σκούρα γκρίζα ρεπούμπλικα (καπέλο), και ίδιου χρώματος καμπαρντίνα, αποφασίζει να κατέβει ένα-ένα τα σκαλοπάτια μιας σπειροειδούς σκάλας, η οποία φαίνεται να τον οδηγεί στο υπόγειο του σπιτιού του.
Το γεγονός όμως ότι το σκοτάδι ήταν πυκνό και, γι’ αυτό, αδύνατον να βλέπει κάθε φορά που πατάει, αρχικά τον έκανε απρόθυμο να δοκιμάσει την κατάβαση στο υπόγειο.
Όταν όμως παίρνει την απόφαση, αναλαμβάνοντας το ρίσκο, να σηκώσει το πόδι του ψάχνοντας στο κενό το παρακάτω σκαλοπάτι, ένα δυνατό και καθαρό φως έρχεται από το “πουθενά” να φωτίσει το μέρος που πατάει, δίνοντάς του ασφάλεια…
Πιο πρόθυμος τώρα ο άνδρας αναζητά με το άλλο του πόδι το αμέσως επόμενο σκαλοπάτι. Καθώς ακόμη το πόδι του αιωρείται στο κενό, έρχεται ξανά το ίδιο λαμπερό φως να του “δείξει” με ασφάλεια τον δρόμο…
Κι όσο αυτός προθυμότερα κατεβαίνει την σκάλα προς το υπόγειο, τόσο πιο πρόθυμα το παράξενο φως τον ακολουθεί οδηγώντας τα όλο και πιο ασφαλή βήματά του προς τα κάτω…
Στον βαθμό που θα εμπεριέξεις τον φόβο και την ανασφάλεια του εγχειρήματος της κατάβασης σε άγνωστες για σένα περιοχές της ψυχής, στον ίδιο ακριβώς βαθμό, το διευρυνόμενο φως της συνειδητότητας θα σου παρέχει ασφάλεια, φωτίζοντας την αναπόφευκτα μοναχική σου πορεία προς τα ενδότερα της ύπαρξης…
